என் நண்பனின் காதல் கதையை அப்படியே பதிவு பண்ணியிருக்கேன். என் அத்தை பொண்ணைதான் கட்டிக்கணும்னு சின்ன வயசிலேயே முடிவு பண்ணிட்டாங்க. அவளுக்கு என் மேல விருப்பம். ஆனா எனக்கு துளி கூட விருப்பம் இல்லை.
எல்லாருக்கு அந்தந்த வயசில காதல் வரும். அது போலத் தான் எனக்கும் காலேஜ் படிக்கும்போது வந்தது.
நான் ரொம்ப பணக்காரன். ஹேண்ட்சம் வேற. படிச்சது கோ - எஜூகேஷன். நான் ரெண்டாவருஷம். லவ்வர் முதல் வருஷம். வெவ்வேற மேஜர். ஏதோ ஒரு சந்தர்ப்பத்தில அவளைப் பார்த்த உடனே, ஒரு ஸ்பார்க் கிடைச்சது. அதிலேர்ந்து அவ நினைப்பு. ஆரம்பத்தில அவளுக்கு இவன் லவ் பண்றது தெரியலை. கொஞ்ச நாள் கழிச்சு தெரியவந்த போது, ஏத்துக்கலை. அவன் கேட்டானாம், ஜாதி,பைசா தான் ப்ரச்சனையா உனக்கு. அதுக்கு அவள்,நீயும் நானும் வேற ஜாதிதான். மிடில்க்ளாஸ் நான். இது எல்லாத்துக்கும் மேல எனக்கு, உன்கிட்ட லவ் வரணும். எதுவும் வரலைன்னு க்ளியரா சொன்னா.
ஆனா நீ தான் எனக்கு மனைவியா வரணும்னு அன்பா சொன்னேன். அதுக்கப்புறம், காலேஜ் ஃபுல்லா எல்லார்கிட்டேயும் லவ்வ சொன்னேன். அவளை டார்சர் பண்ணேன். எல்லாத்துக்கும் மேல ரொம்ப ரொம்ப பொறுமையா இருந்தா.என் காலேஜ், கடைசி வருஷம் கடைசிநாள் அன்னைக்கு என்கிட்ட பேசணும்னு சொன்னா. நான் 4 ஃப்ரண்ட்ஸ்கூட சந்தோஷமா இருந்தேன். அவ மட்டும் தனியா வந்தா. நான் உன்கிட்ட ஒன்னே ஒன்னு கேட்பேன்.செய்வையா? நான் சொன்னேன், என் உயிரைகேட்டாலும் கொடுப்பேன். உடனே ஒரு ப்ராமிஸ் மட்டும் கேட்டா. எனக்காக உயிரைக் கொடுக்கறேன்னு சொல்ற, போய் உன்னை விரும்பற பொண்ணுக்கு வாழ்க்கைக் கொடு. அவளோட குடும்பம்,குழந்தைன்னு சந்தோஷமா இருன்னா.
எனக்கு கோபம் வந்து அவளை தகாத சொற்களால “சாபம்” மிட்டேன்.
அப்புறம் அத்தைப் பெண்ணோட திருமணம் ஆச்சு. என் மனைவிகிட்ட என்காதல் விஷயத்தை சொன்னேன்., அப்போ உன்னைய நல்லா சந்தோஷமா வெச்சுக்கறேன். ஆனா என் மனசுல அவ மட்டும் தான். என் மனைவி புரிஞ்சுகிட்டா. இதுக்கு இடையில என் மனைவி, லவ்வரை திருமணத்திற்கு முன்னரே மீட் பண்ணி எல்லா விஷயத்தையும் சொல்லியிருக்கா. அதுக்கு யாரோ சொல்றதை வெச்சு என்னைய பார்க்க வந்திருக்கீங்க.எனக்கு துளி கூட காதல் இல்லை. கண்டிப்பா நீங்க அவரோட வாழ்வீங்கன்னு சொன்னாளாம்.
எங்களுக்கு ஒரு பையன்,ஒரு பெண். மனைவி சம்மதத்துடன் என் பெண்ணுக்கு லவ்வர் பெயரை வெச்சேன். குடும்பத்தோட எதிர்பாரத இடத்தில 7 வருஷம் கழிச்சு சந்திச்சேன். லவ்வர் மட்டும் வந்திருந்தா. திருமணம் ஆகி இன்னும் கூடுதல் அழகோட இருந்தா. என் மனைவிகிட்ட சொன்னேன். அவ கூட கொஞ்ச நேரம் தனியா பேசிட்டு வர்ரேன்னு. நாங்க ரெண்டு பேரும் பொதுப் பேச்சுகள் பேசினோம்.
உணமையிலேயே, என் லவ்வர்க்கு எல்லாத் திறமையிருந்தும், அவ எல்லார்கிட்டேயும் காட்டின அன்பு யாராலையும் கொடுக்கமுடியாது. நான் கோபத்தில சொன்ன வார்த்தைகள் அவ வாழ்க்கையில பலிச்சிருச்சு. ஆனா அவ எதையும் பெரிசா எடுத்துக்காம அதே நட்போட சிரிச்சா.
அவ சொன்னா, அன்புங்கறது எப்போ யார்கிட்ட வரும்னு தெரியாது. கல்யாணம் ஆனவங்க,ஆகாதவங்க கணக்கில்லை... உனக்கு என் அன்பு கிடைக்கலை, அதனால உன் வலியை சாபமா மாத்தின. நான் அந்த வலியை வரமா ஏத்துக்கிட்டேன். வாழ்க்கையில எதுக்கும் “காரணம்” “காரியம்” தேடாத. வர்றதை அக்செப்ட் பண்ணிக்கோ. முடியாத குழந்தைகளை படிக்கவை. எல்லாருக்கும் உதவியா இரு. எனக்கு அது தான் சந்தோஷம்னு சொன்னா.
அட்ரஸ் கேட்டபோது, என் குடும்பத்தோட சந்தோஷமா இருக்கேன்னு அனாவசியமா ப்ரச்சனை வரவேணாம், சொல்லிட்டு, போய்ட்டா.
அவன் சொன்னான், இன்றுவரை என் மனசில அவதான் இருக்கா. அவ நட்பு போல என் அன்பும் பவித்ரமானது. அதைவிட விதி வலியது என்ன பண்றது.
”அன்புக்கு” எதுவுமே தெரியாது “அன்பைத் தவிர”
Yes Love Is Unconditional!!!!!
எல்லாருக்கு அந்தந்த வயசில காதல் வரும். அது போலத் தான் எனக்கும் காலேஜ் படிக்கும்போது வந்தது.
நான் ரொம்ப பணக்காரன். ஹேண்ட்சம் வேற. படிச்சது கோ - எஜூகேஷன். நான் ரெண்டாவருஷம். லவ்வர் முதல் வருஷம். வெவ்வேற மேஜர். ஏதோ ஒரு சந்தர்ப்பத்தில அவளைப் பார்த்த உடனே, ஒரு ஸ்பார்க் கிடைச்சது. அதிலேர்ந்து அவ நினைப்பு. ஆரம்பத்தில அவளுக்கு இவன் லவ் பண்றது தெரியலை. கொஞ்ச நாள் கழிச்சு தெரியவந்த போது, ஏத்துக்கலை. அவன் கேட்டானாம், ஜாதி,பைசா தான் ப்ரச்சனையா உனக்கு. அதுக்கு அவள்,நீயும் நானும் வேற ஜாதிதான். மிடில்க்ளாஸ் நான். இது எல்லாத்துக்கும் மேல எனக்கு, உன்கிட்ட லவ் வரணும். எதுவும் வரலைன்னு க்ளியரா சொன்னா.
ஆனா நீ தான் எனக்கு மனைவியா வரணும்னு அன்பா சொன்னேன். அதுக்கப்புறம், காலேஜ் ஃபுல்லா எல்லார்கிட்டேயும் லவ்வ சொன்னேன். அவளை டார்சர் பண்ணேன். எல்லாத்துக்கும் மேல ரொம்ப ரொம்ப பொறுமையா இருந்தா.என் காலேஜ், கடைசி வருஷம் கடைசிநாள் அன்னைக்கு என்கிட்ட பேசணும்னு சொன்னா. நான் 4 ஃப்ரண்ட்ஸ்கூட சந்தோஷமா இருந்தேன். அவ மட்டும் தனியா வந்தா. நான் உன்கிட்ட ஒன்னே ஒன்னு கேட்பேன்.செய்வையா? நான் சொன்னேன், என் உயிரைகேட்டாலும் கொடுப்பேன். உடனே ஒரு ப்ராமிஸ் மட்டும் கேட்டா. எனக்காக உயிரைக் கொடுக்கறேன்னு சொல்ற, போய் உன்னை விரும்பற பொண்ணுக்கு வாழ்க்கைக் கொடு. அவளோட குடும்பம்,குழந்தைன்னு சந்தோஷமா இருன்னா.
எனக்கு கோபம் வந்து அவளை தகாத சொற்களால “சாபம்” மிட்டேன்.
அப்புறம் அத்தைப் பெண்ணோட திருமணம் ஆச்சு. என் மனைவிகிட்ட என்காதல் விஷயத்தை சொன்னேன்., அப்போ உன்னைய நல்லா சந்தோஷமா வெச்சுக்கறேன். ஆனா என் மனசுல அவ மட்டும் தான். என் மனைவி புரிஞ்சுகிட்டா. இதுக்கு இடையில என் மனைவி, லவ்வரை திருமணத்திற்கு முன்னரே மீட் பண்ணி எல்லா விஷயத்தையும் சொல்லியிருக்கா. அதுக்கு யாரோ சொல்றதை வெச்சு என்னைய பார்க்க வந்திருக்கீங்க.எனக்கு துளி கூட காதல் இல்லை. கண்டிப்பா நீங்க அவரோட வாழ்வீங்கன்னு சொன்னாளாம்.
எங்களுக்கு ஒரு பையன்,ஒரு பெண். மனைவி சம்மதத்துடன் என் பெண்ணுக்கு லவ்வர் பெயரை வெச்சேன். குடும்பத்தோட எதிர்பாரத இடத்தில 7 வருஷம் கழிச்சு சந்திச்சேன். லவ்வர் மட்டும் வந்திருந்தா. திருமணம் ஆகி இன்னும் கூடுதல் அழகோட இருந்தா. என் மனைவிகிட்ட சொன்னேன். அவ கூட கொஞ்ச நேரம் தனியா பேசிட்டு வர்ரேன்னு. நாங்க ரெண்டு பேரும் பொதுப் பேச்சுகள் பேசினோம்.
உணமையிலேயே, என் லவ்வர்க்கு எல்லாத் திறமையிருந்தும், அவ எல்லார்கிட்டேயும் காட்டின அன்பு யாராலையும் கொடுக்கமுடியாது. நான் கோபத்தில சொன்ன வார்த்தைகள் அவ வாழ்க்கையில பலிச்சிருச்சு. ஆனா அவ எதையும் பெரிசா எடுத்துக்காம அதே நட்போட சிரிச்சா.
அவ சொன்னா, அன்புங்கறது எப்போ யார்கிட்ட வரும்னு தெரியாது. கல்யாணம் ஆனவங்க,ஆகாதவங்க கணக்கில்லை... உனக்கு என் அன்பு கிடைக்கலை, அதனால உன் வலியை சாபமா மாத்தின. நான் அந்த வலியை வரமா ஏத்துக்கிட்டேன். வாழ்க்கையில எதுக்கும் “காரணம்” “காரியம்” தேடாத. வர்றதை அக்செப்ட் பண்ணிக்கோ. முடியாத குழந்தைகளை படிக்கவை. எல்லாருக்கும் உதவியா இரு. எனக்கு அது தான் சந்தோஷம்னு சொன்னா.
அட்ரஸ் கேட்டபோது, என் குடும்பத்தோட சந்தோஷமா இருக்கேன்னு அனாவசியமா ப்ரச்சனை வரவேணாம், சொல்லிட்டு, போய்ட்டா.
அவன் சொன்னான், இன்றுவரை என் மனசில அவதான் இருக்கா. அவ நட்பு போல என் அன்பும் பவித்ரமானது. அதைவிட விதி வலியது என்ன பண்றது.
”அன்புக்கு” எதுவுமே தெரியாது “அன்பைத் தவிர”
Yes Love Is Unconditional!!!!!
No comments:
Post a Comment